“Kolay gelsin iyi akşamlar ben seyyar satıcıyım eski Kahta Caddesi üzerinde Karacaoğlan ilköğretim okulu ön tarafında 3 kişi duruyoruz. Evimizin hemen de önü. Hepimizin de çocukları küçük. Eve gidip geliyoruz. Hastane olsun, namaz olsun sırayla gidip geliyoruz. Eşyaları birbirimize emanet ediyoruz eve yakın olduğu için. Ama bu zabıtalar yüzünden her gün bıktık artık. Belediyeye gidiyoruz başkanla görüşmek için sürekli yok diyorlar. Yardımcıyla görüşelim diyoruz yok diyorlar. Zabıta amiriyle görüşmeye gidiyoruz yerinde yok. Kimse çare bulmuyor. Gelen zabıtalar diyor şikayet var. Yanımızdaki esnaflar çoluk çocuğunun üzerine yemin ediyor biz şikayet etmiyoruz diyorlar. Çarşıda bir sürü araba var, malzeme satıyorlar, bir şey demiyorlar. Biz Adıyaman'ın çıkışında son noktadayız. Çarşı değil bir şey değil. Göze batıyor artık. Bizim de bir sabrımız var. Eve ekmek götüremiyoruz. Bir haftadır kuruş para kazanamamışım. Ev kira. İki çocuk var ikisi de küçük. Bir sürü masraf. Size zahmet gazeteye TV’ye yazın Allah rızası için. Biz de isteriz bir işimiz olsun, evimiz, arabanız olsun. Zengin 10 kazanıyor biz 1 kazanıyoruz. O kazandığımız 1’i de bizden almak istiyorlar.”