ADANA (UHA) -
Adana’nın sessiz gecesi, şehirdeki yaşamın ritmini yavaşlatırken, bir adamın odasında yaşam devam ediyor. Perdeler çoktan kapanmış, sokaklar suskun ve yıldızlar gökyüzünde nöbet tutuyor. Radyodan yükselen türkü nameleri, odada bir mum ışığı gibi titreşirken, adamın zihni geçmişin hatıralarına dalıyor. Bir ortanca gibi açılan türkü sesleri, bazen hüzün, bazen aşk fısıldıyor kulağına.
Orta yaşlı adam, başını sağa sola sallayarak duyduğu duyguları bir kağıda not alıyor. Belki bir şikayet, belki bir teşekkür… Ama kesin olan bir şey var ki, o adam, hayatın şarkısını notalara döküyor. Çünkü hayat, tıpkı bir türkü gibi, birlikte söylendiğinde anlam kazanır.
Yemyeşil Bir Parkta Hayatın Şarkısı
Günün bir başka anında, yemyeşil bir parkta bir bankın üzerine çöken sis, hayatın başka bir yüzünü sergiler. Çınar yaprakları, toprağa düşmeye hazırlanır. Her bir yaprak, dilinde son veda türküleriyle köklerine dönmeye hazırdır. Belki de toprağa karışacak, gübre olup çınarın köklerine can verecek. Bu döngü, hayatın kendi şarkısıdır. Aslına rücu eden yapraklar gibi, insanlar da bu büyük şarkının birer parçasıdır.
Her döngü, hayatın bir lütuf olduğuna işaret eder. Her düşüş bir kalkış, her son bir başlangıçtır. Doğa, sessiz bir hikaye anlatırken, bizlere birlikte yaşamayı ve bu büyük hikayeye eşlik etmeyi öğretir. İşte o yüzden, hayatın şarkısını birlikte söylemek gerekir.
Derdini Türkülerde Bulmak
Adana’nın derin gecesinde, bir adamın mum ışığında yazdığı o notlar, sadece kendi derdi değil, aynı zamanda insanlığın ortak hikayesini yansıtır. Hayat, herkesin farklı bir nakarat eklediği devasa bir şarkıdır. Türküler, bu şarkının en samimi notalarıdır. İnsan, dertlerini bir türküde bulur, neşesini onun ezgilerinde saklar.
Bu yüzden türkülerin hüznü hatırlatması kadar, aşkı ve umudu da hatırlatması doğaldır. Çünkü türkü, hayatın ta kendisidir.
Hayat Bir Şarkıdır, Gel Beraber Söyleyelim
Hayatın içinde kaybolmak yerine, onunla birlikte şarkı söylemek, insana huzur ve anlam katar. Hüzünler, dökülen yapraklar gibi gelir geçer. Kalan ise, birlikte söylediğimiz şarkılar ve paylaştığımız duygulardır.
Bu yüzden, ister sessiz bir gecede bir odada, ister bir parkta sisler içinde olalım, hayatın şarkısını birlikte söylemekten vazgeçmeyelim. Çünkü hayat, ancak birlikte söylediğimizde tam bir anlam kazanır.
Ve bir davet gibi bu cümle yankılanır: "Hayatın şarkısını gel beraber söyleyelim."
Haber: REMZİ YILDIRIM