Elif gibi dimdik…
Al kızıl bayrağım…
Yurdum insanın üzerinde dalgalanır.
Dört bir tarafını sarar zeytin ağaçları.
Küçük büyük demeden gölgen de toplarsın,
Bizler hürüz dercesine…
Hudutların en yüksek tepelerindesin.
Düşmanların çok…
Dokundurmayacaklardı kahbe ellere
Türk askeri and içmişti koruyacağına
Uğrunda can vererek…
Al kırmızı bayrak dalgalandıkça
Hür yaşayıp hür öleceğiz…
Hükmediyor uçsuz bucaksız göklere
Geceye de gündüze de ışık saçıyor al kızıllığın.
Ne fırtına dinler ne kar, hep göklerde savrulur
Dostum dediğin topraklar düşmanlık ettiğinde
Kurdun sesi dağları inletir.
Korku girer bedenlerine.
Aç köpeklerin attığı mermiler değer askerine…
Yüzünde gülümseme var, Askerin Şehit düştüğünde…
Avucunda sımsıkı saklar ay yıldızını…
Sarar bedenini al kırmızı bayrak, üşümesin şehidim
Sızarsa bedenin deki kanın toprağa.
Gökte kartallar uçar dokundurmaz köpeklere Şehidini,
Selalar okunur camilerde…
Kızıl güvercinler kanatlanır göğe yükselir.
Gecenin ay ve yıldızının ışığı süzülür şehidinin mezarına,
Güneş doğmasada ışığın yeter nazlı hilal.
Yeri göğü inletir şehidimin kükremesi.
Başucundaki ay yıldızlı bayrağının üzerine konar ak güvercin,
Şehitler ölmez diye…
Gökyüzünde süzülür gider güneşin üzerine doğru…