Son 22 yıldır iktidarda olan hükümet, memur ve emeklilere yönelik politikalarıyla adeta bir düşmanlık sergiliyor. Hayat pahalılığının giderek arttığı, enflasyonun maaş zamlarını erittiği bu dönemde, memurlar ve emekliler ekonomik olarak her geçen gün daha da zor şartlara sürükleniyor.
Özellikle emekliler, yıllarca verdikleri emeğin karşılığını alamaz hale geldi. Maaşlarına yapılan zamlar, yüksek enflasyon ve artan yaşam maliyetleri karşısında yetersiz kalıyor. Gıda, kira, sağlık ve temel ihtiyaç fiyatlarının hızla yükseldiği bir ortamda, emeklilerin alım gücü günden güne eriyor. Çalışan memurlar da benzer şekilde maaşlarının enflasyon karşısında erimesi nedeniyle büyük bir geçim sıkıntısı çekiyor.
Ayrıca, hükümetin memur ve emeklilere yönelik sosyal haklarda kısıtlamaya gitmesi, ek ödemeleri yetersiz bırakması ve refah payını düşük tutması, ekonomik sıkıntıları daha da derinleştiriyor. Kamu çalışanlarının ve emeklilerin yaşam standartlarının geriye gitmesi, bu kesimi ekonomik açıdan dezavantajlı bir hale getiriyor.
İktidarın ekonomi politikaları, sürekli olarak sermaye kesimini ve belirli grupları korurken, memur ve emeklilerin haklarını geri plana atması büyük bir tepki topluyor. Adil bir gelir dağılımı sağlanmadığı sürece, emekli ve memurların yaşadığı sıkıntılar artarak devam edecek gibi görünüyor.
