Hu deyip yaktığın sevda ateşi
İçerden içerden tütüyor ey can
Bakışından doğan umut güneşi
Sehere aydınlık katıyor ey can
Bin Belkıs mülküdür zülüf tellerin
Kevseri aratmaz dudu dillerin
Nasıl atar bilmem nabzı ellerin
Benimki sen diye atıyor ey can
Üstüme yağdıkça ahu nazarın
Gözlerime rengi düşer Hazar’ın
Aşkın ile hayat bulan gülzarın
Ray(i)hası aleme yetiyor ey can
Yürek beyanımdır yakinden yakin
Bin cihanı gezsem bulunmaz tekin
Her eza kabulüm amma velâkin
Hasretin çok fena batıyor ey can
Yâr seni can bildim candan ötede
Varlığın tinimde tinden ötede
Şu Derviş gönlümde senden ötede
Sanma ki özgesi yatıyor ey can
Şemsettin Ağar (Dervişoğlu)
