Dün gece ki mehtabın nurunda seni buldum
Bağrında bir hayatla kalbime akıyordun
Sanki nazargahında ruhumu yakıyordun
Ben ki o nazar ile cehennemi söndürdüm
Zatına büründürüp Mevlanayı döndürdüm
Arştan yere inmişti senden kalan gözyaşım
Yeniden başlamıştı yarım kalan savaşım
Şimdi ukbaya dönük nefsimde ki telaşım
Ben ki Yusuf zırhıyla Züleyhayı dindirdim
Musa’nın asasıyla firavunu sindirdim
Sen beni mazideki halimle hatırlarsın
Anlamaya yüz tutan hecenin başındasın
İzan-rüba bir halde alemi karşılarsın
Ben ki ibrahim olup enzılhayı güldürdüm
Kudretin varlığını Nemrut’a da bildirdim
