Hiçbir hükmümüz yok sanki. Mikrofonların sesi kulaklarımda halen, mağduriyet olmayacak. Ancak mağduruz, denetlenen, harcı ödenen, koca koca belgeli insanların inşa ettiği evlerimiz başımıza yıkıldı. Kimimiz öldük, hepimiz gömüldük 6 Şubatta. Mağdur olmamalıydık ama mağduruz. Allah aşkına, muhalif hastası, aykırılık postası ve hatta delimiyim. Mikrofonların kurbanı olmak istemiyorum. 18 ay geçti. Gurbet bana melhem mi olur? Ben memleketime derman olamadıktan sonra. Yerinde dönüşüm ile yeni bir maceranın içinde kıvranıyorum. Kot 1 nedir ya. Kot 1. Başımı sokacak bir evin olması önemli elbette ama kot 1 nedir ya. Doğru değil biliyorsunuz.
Birde konteynırlarda maddi durumu iyi olanlar kalıyormuş kim bunlar kardeşim kim bu maddi durumu iyi olanlar. Yüzde kaç, kaç kişiler? 18 bin konteynır 18 bin Konteynır diyorum, demirden sactan. Güneş vurunca tepesine eritir adamı. Sayaç takacaklarmış. Klima elektrikliymiş sanki bizim suçumuz elektrikli olması. Ya sahi Atatürk barajı ne üretiyor . Yedi adet tribünü var. Maksimum beş tribün çalışır. Neden beş diye sorulduğunda yapılan anlaşmalar gereği ihtiyaç duyulan elektrikten fazlası üretilmez cevabı alırsınız. İhtiyaç nedir? Talep nedir? Arz kimedir? Bilmiyorum.
Konteynırda klima açmaz kapıyı kapatırsanız klimada, buzdolabı, televizyonda erir.
Çadırkent vardı Akpınar'da onlara sayaç takılmışmıydı bilmiyorum. Takılmadıysa neden takılmadı? Takılacaksa neden takılıyor. Konteynırların üzerinde bağışlayıcıların isimleri yazıyor. Bağışladılar depremzedelere. Su ve elektrik hesabı neden yapılıyor? Doğru değil.
Düşünün gurbettesiniz, TOKİ kot 1 çıkıyor, yerinde dönüşüm müteahidlerde dönüyor. Dönsek Adıyaman'da kalacak yerimiz yok. Konteynır istesek alamayız. Alsak elektirik faturasını ödeyemeyiz. Ödesek yerinde dönüşümü ödemeyiz.
Sayaç sayaç sayılacağız velhasıl. Hemde kiralık ev bulmuş, yada hasarsız evleri olanların alkışları eşliğinde...
Selâmetle...
